For you!

"...ديدن تصوير جوان لاغراندام و تكيده بي‏ريش و سبيلي كه علاوه بر نداشتن هزار حسن يوسفي، چپقي هم به دندان مي‏گيرد و دود را از منخرين و دهان و گوش با هم بيرون مي‏دهد، قبول بفرماييد كه تصوير ناخوشايندي است و درعوض تصوير ناخدايي كه چپق را از انبوه ريش و سبيل خاكستري - بلكه سفيد- مي‏گذراند و ميان لب‏ها مي‏گذارد و آرام و بي‏صدا پك‏هاي مستمر مي‏زند و دود خيلي آرام - مثلاً موقع حرف زدن يا موقع سرفه‏هاي بي‏صدا - از همان مسير چپق بيرون مي‏آيد، تصوير زيبا و دلپذيري است كه هر نقاشي را براي كشيدنش سرِ ذوق مي‏آورد. پس قبل از اينكه تصميم بگيريد كه در زمره چپقي‏ها دربياييد، چندين و چند بار جلوي آينه تصوير خودتان را در حالت‏هاي مختلف چپق كشيدن، با دقت - و حتي نقادانه - تماشا كنيد. اگر ذره‏اي ناخوشايند است، بالكل بي‏خيال ماجرا شويد و اگر استعدادش را داريد، مجدانه اسباب بزرگي، همه آماده كنيد.

...پيپ كشيدن قبل از اينكه يك عمل صرف تدخيني باشد، يك سرموني و مراسمي است كه بايد آداب آن را ياد گرفت و به‌كار برد. اينكه مدام چپقتان خاموش شود و هي پشت هم كبريت بكشيد و فندك بزنيد، اينكه هي آشغالي توي دسته چپق گير كند و مجبور شويد با سوزن و سنجاق و دستمال به جان پيپ بيفتيد، اينكه دور و بر خود را از ابزار گران و بي‏خاصيت كه فقط مبتدي‏ها از آنها استفاده مي‏كنند، پر كنيد، اينكه پيپ كشيدنتان به تفاخر و افاده بينجامد، اينكه سرِ راه دود پيپ، انواع فيلتر و كريستال و ذغال قرار دهيد و... اينها همه يعني اينكه داريد به آداب پيپ‏كشي اهانت مي‏كنيد و حرمت سرموني را از بين مي‏بريد. پيپ، سيگار نيست كه حتي توي مستراح هم بشود به آن پك زد. پيپ كشيدن يك رفتار محترمانه‏اي است كه بايد به جزئيات آن نيز احترام گذاشت.

پيپ، يك وسيله شخصي است. مثل مسواك و حوله. نه اينكه به كسي ندهيد، نه. اصلاً به كسي اجازه ندهيد كه چنين درخواست بي‏شرمانه‏اي كند و بخواهد از چپقتان كامي بگيرد."

قسمت‌هایی از "نه هر که سر بتراشد قلندری داند"، سید علی میرفتاح، کافه شرق