شبِ خراب به سعی حافظ

زاهد پشیمان را
ذوق باده
خواهد کشت

آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد

یک سال گذشت.
مستر ساعتی، روحت شاد.

یاد آور ای صبا که نکردی حمایتی

بندی گسسته است.
خوابی شکسته است.
رؤیای سرزمین
افسانه‌ی شکفتن گل‌های رنگ را
از یاد برده است.
بی‌حرف باید از خم این ره عبور کرد:
رنگی کنار این شبِ بی‌مرز مرده است.

-شعر از سهراب، عنوان از حافظ

شاملو وسط عاشقانه‌هاش می‌گه:
"که شب را تحمل کرده‌ام
بی‌آن‌که به انتظار صبح مسلح بوده باشم"
خواستم بگم که چرت گفته، آدمی که انتظار صبح رو نداره، یه جایی اون وسط کار تموم می‌شه.

یه چیز دیگه، یعقوب برمی‌گرده به بچه‌هاش می‌گه "تنها کافران از رحمت خدا ناامید می‌شوند" بعد خودش این‌قدر گریه کرده که چشم‌هاش نمی‌دیده.

کاش شب اول تموم می‌شد

- اگه شب اول رو رد کنی، دیگه زنده می‌مونی
- نه آقا جون، اگه شب اول رو رد کنی، شب‌های بعدی ذره ذره می‌میری

باد ما را بُرد

بر باد
زندگی بر باد
آرزو بر باد
بر باد