گاهی وقتها دلخوشی را هم می گیرد که چی؟ نمی دانم بروی الکی دلیل بیاوری که همه چیز تقصیر خودت است. بعدش فکر می کنی مگر یک آدم چقدر می تواند مقصر باشد. فقط این تیریپ قطره چکانی را نمی فهمم. فکر کردی مثلا اگر بیست روز بیست روز یک حالی بدهی به ما بهتر است؟ آقا جان عادت کرده ایم دیگر که همه جا برایمان یک regret بگذاری و بعدش هم بگویند مصلحتی هست...