چند روز پیش در دانشگاه شیراز تجمعی برگزار شده بود در اعتراض به محدودیت هایی که در خوابگاه ها قرار بوده اعمال کنند که دانشجوها حق ندارند با شلوارک بگردند و مهمان بیاورند و دیر بیایند. نگهبان ها هم هر وقت خواستند وارد اتاق ها بشوند و غیره... بالاخره هنوز از یک جاهایی صدایی در می آید. نمی دانم اگر این اتفاق ها در خوابگاه دخترانه هم می افتاد صدایی بلند می شد یا نه. ( شاید هم در خوابگاه های دخترانه مشابه همه این قوانین همین الان هم باشد) اشتباه نشود، اصلا طرف حرفم دخترها نیستند. 

یادم می آید پارسال خواستند توی دانشگاه جلوی آستین کوتاه پوشیدن را بگیرند که دم در به بعضی ها یک تذکرهایی دادند و وقتی دانشجوها با نگهبان ها درگیر شدند آن ها هم بی خیال ماجرا شدند. ولی در همین دانشگاه هر روز می بینیم که دم هر دری افرادی هستند که به بهانه های مختلف جلوی دخترها را می گیرند و ... جدیدا هم انگار ماجرا از دمِ در فراتر رفته و در سطح دانشگاه هم می گردند. بعضی ها را هم برای "ادای پاره ای از توضیحات" به کمیته انضباطی دعوت فرموده اند که یک نمونه اش توضیح برای رنگ روسری بوده است! این که چرا در موارد مشابه در مورد دختر ها محدودیت ها راحت تر اعمال می شود دلایل زیادی دارد. چیزهایی که به نظر من می رسد یکی این است که وقتی یک چیزی از سال ها قبل وجود دارد و حالا می خواهید تغییر بدهید خیلی کار سخت تر است تا اینکه جلوی باب شدن رسم جدید را بگیرید. یکی دیگر شاید این باشد که با فعالیت های زن ها خیلی شدید برخورد می شود. مثلا یادم می آید که قبل از عید قرار بود دخترها تجمعی برگزار کنند، من بعضی از نگهبان ها را دیدم که اطلاعیه های تجمع را حتی از توی سطل آشغال هم جمع می کردند و می بردند! شاید دلیلش خانواده و جامعه مردسالار باشد که باعث می شود اصلا تعداد دخترهایی که از وضع موجود ناراضی باشند در اکثریت نباشد. البته این ها به نظر دلایل فرعی می آید و فکر می کنم دلیل اصلی چیزی باشد از جنس حرف هایی که مهدی جامی زده است.("ما دختران مان را دفن می کنیم"، لینک به خود مطلب نمی دانم چرا فیلتر است این جا) شاید این چیزهایی که گفتم دقیق نباشد، فکر می کنم خود دخترها بهتر بتوانند بگویند.

حدس من این است که مثلا اگر فردا بگویند پسرها نمی توانند با آستین کوتاه بیایند دانشگاه، یک روزه یک تجمع دو سه هزار نفری برگزار می شود. حرف من هم با این پسرها ( از جمله خودم ) این است که انسان ها چه فرقی با هم دارند که برای آستین یکی می شود تجمع بزرگ تشکیل داد و اعتراض کرد ولی برای فشار مداوم و رنگ روسری آن یکی نمی شود؟ البته این آستین و رنگ شاید سطحی ترین اجحاف باشد، بگیر برو تا چیزهای مهم ترِ زندگی. تک تک ما مقصریم..

پ ن: پاسخ به ملیح الابتسام از کوروش علیانی